Roadkill - Sins from the past (EP)
Horror-punk-rock’n’roll frå Sandane. Dei etterlot seg sterke inntrykk og blodige spor over heile Vestlandet. Eit teatralsk ensemble der alle virka å vera karakterar i ein skrekkfilm som utspelte seg rett framføre trynet ditt. Kjem dei nokonsinne tilbake til ei scene nær deg, så heng livet ditt i ein tynn tråd, enten du møter opp eller ikkje!
Båååv - Rekyyl
Slibrig rølpepønk frå Systrond. Dette er karar som nektar å bli vaksne, og godt er det, for det har blitt tre album og ein singel som for lengst er blitt kultklassikarar. Låtane omhandlar i stor grad ein brokete gjeng karakterar og historiar som du berre kan håpa er oppikta, for å ikkje mista trua på menneskeheiten.
Fjelg - D me heite
Legendar i Indre Sogn! Albumet deira “D me heite” er ein CD som tydelegvis ingen har!!! Ikkje bandet, ikkje fansen, INGEN! Eg tilgjev aldri meg sjølv for å ha vore for treig til å kjøpe mitt eige eksemplar. Ein mager trøyst er at det ligg nokre låtar på NRK Urørt og eit par på Youtube, blant anna musikkvideoen til hit’en deiras “Gair” som handlar om eit tre (!!!) med samme navn.
Ikkje forvent hverken god lyd eller bilde, men sjå på det som eit sjarmerande dokument på tilværelsen til eit pønkband i ei lita bygd som Lærdal.
Fjelg er ikkje på Spotify, men du kan høre HER.
Lysne - Den Harde Virkelighet
Den driftige karen bak dette bandet, Ståle Lysne, har spelt i ikkje mindre enn 5 punkband og 2 hardrockband frå Lærdal! Bandet Lysne starta opp som eit einmannsband på heimegarden i 2020, men er no eit fullt band som eg håpar å få sett på scena i 2025!
Melodiøs og fengjande punkrock om livet’s opp- og nedturar.
Den einaste fullengdaren så langt, men ellers består katalogen allereie av ein drøss EP’ar og singlar.
Eid Kommune - Eid Kommune
Okay, så det vart mykje frå Sogn, men her er eit nyare band frå Fjordane, nærare bestemt Nordfjordeid. Ettersom Eid Kommune vart slått ned/sammen til Stad Kommune så var jo det gamle navnet berre å knabba til seg. Det samme gjorde bandet tydelegvis med eit av dei gamle vegskilta, ettersom dei dekorerar scena med tjuvegodset.
Dette er eit skappeleg garasjepunkband som er godt bereist og spelar plutseleg akkurat der DU er.
For ordens skyld tar vi i god presseetisk tradisjon med Beinkjør (I alle fall vokalist Knut (Han dårlegare av dei to som har laga låtane)) sine opprinnelige svar på sine inspirasjonskilder!
Dead Gerhardsens - På den gyldne middelvei
Sjølve hovudinspirasjonen til å starte eit norsktalande pønkband!
Etter nokre halvhjerta jam-sessions og fleire forkasta bandnavn og konsept, såg me livevideoen “Live at Ballroom Blitz” av Dead Gerhardsens og var sikker i vår sak på at det var DETTE me skulle spele. Både live og på plate var det høgt tempo og rå punkrock med eit klart budskap, lett krydra med ein og anna vittigheit.
No blei riktig nok vårt band betrakteleg meir rølp og vittigheiter krydra med eit og anna budskap, då men likevel.
Nofx - I heard they suck live
Dei tar ikkje ein konsert eller ei konsertinnspeling så altfor seriøst, dei her. I grunn inspirasjon nok i seg sjøl. Generelt sett utstrålar Nofx sine melodiar, riff, oppbygning og tekstar ein genialitet og dyktigheit som står fullstendig i kontrast med bandet sitt bilde utad.
Enkelte av låtane som Linoleum og Bob er blitt klassikerar utan å ha eit einaste refreng i seg. Kem faen gjer sånt?
Vazelina Bilopphøggers - Fem Fyrer med Ved
Eg vaks opp med denne plata og eg har spelt den i tide og utide så lenge eg kan hugse.
Vazelina kjøyrer enten originallåtar eller coverlåtar med nye tekstar der tittelen er fonetisk oversatt til totning.
Forutan å vere ein eminent gitarist og Norges kulaste mann, er Eldar Vågan ein undervurdert og unik tekstforfattar. Han driter i rock’n’roll-klisjeane om raske bilar og lekre damer men skriver heller om dei meir stusselege karane i samfunnet, som f.eks. ein som stortrives med å kjøyre septikkbil eller ein som sørger over favorittgrisen (som han sjøl har ete opp).
Misfits - The Misfits Box Set
Fordi du må ha ALT med det gamle Misfits! MÅ eg velge eit album, blir det “Static Age”, men det er aldri nok! Misfits har sidan me gjekk på ungdomsskulen vore på speed-dial på stereoen, på walkman’en, på boomblasteren, på mp3-spelaren, på discman, på vegen,...
Ingen kan gjere låtar om bestialsk vold på ein så fengande og nydeleg måte, og dessutan kan ingen rope “Woah” som Glenn Danzig. Me prøvde det på ei låt ei gong. Aldri igjen.
Toy Dolls - Orcastrated
I tillegg til å vera punkens ubestridte gitarhelt/gud (eller man skal vel liksom ikkje ha nokon av dei) så har frontmann Olga ein finurleg evne til å lage catchy punklåtar av igrunn det meste. Ofte er låtane karikerte fortellingar om helg, kvardag og lokale folk i Sunderland. Ut i frå innpakningen så virkar det som at alt sammen eigentleg befinner seg i ein teikneserie, men ifølge Olga er alt basert på fakta. Han HAR verkeleg astma og er TV-avhengig, Dougy er ein ekte uteliggar og Glenda fekk faktisk prøverørsbarnet sitt til slutt.
Ellers må jo countrybandet Longhorn frå Lærdal nevnast. Me har både covra dei, stjelt frå dei og sett opp til dei. (Festhistoriane frå denne gjengen er utan sidestykke).
“E68” covra me fritt frå vår eigen dårlege hukommelse av Longhorn-låten “Stamvegvisa”. “Framtid i Lærdal” er plagiat/parodi/fjas etter deira låt “Sumar i Lærdal”, som er Lærdals nasjonalsang. Du køddar faen ikkje med den!
-Ikkje meir enn me har gjort i alle fall.
